Dünyanın en b o k dan şişirilmiş oyunu.

best story telling falan dimi kanka ACT 3'e geldiğimde oyunu silmek istedim bu kadar kötü plot yapmayı nasıl başardınız helal olsun Goty falan hak etmiyor

Ressam abla, rica etsem "71" çizer misin? Ülkenin geleceği için bir şey deneyeceğim.

Söylenecek söz yok amk Pandispanya için: 4 adet yumurta 120 gram toz şeker 120 gram un 30 gram kakao Ganaj için: 300 gram bitter çikolata 300 gram krema Pastacı kreması için: 200 ml. süt 1 adet yumurta 25 gram mısır nişastası 50 gram toz şeker 1 paket vanilin Süslemek için: 5 gram kakao 10 gram file Antep fıstığı

NE GÜZEL ŞEYSİN SEN... HEP YAŞIN 33 BUGÜN VARIZ,YARIN BELKİ DE YOKUZ... Bu sene en çok dikkat çeken AAA yapımlardan biri olan Clair Obscur Expedition 33 bizleri asya'da görmeye alıştığımız Fantazi evrenini batıya taşıyacak kaliteli görsel,sanat tasarımıyla ve hikaye sunumuyla sıra tabanlı oyun severlerin gönlüne taht kuracak türden aday olmaya layık bir oyundur. geliştirici ise küçük bir firma olduğundan böylesine kaliteli bir yapımı stüdyo küçük iken fikir ve duyguları büyük olduklarından ötürü kendilerini takdir ediyorum. Oyunun hikayesine gelecek olursak; Painter isminde bir varlığın ya da ressam diyebileceğimiz bu kişinin her sene bir rakam çizerek o rakama gelmiş yaştaki insanları yok ediyor. sadece bununla da kalmayıp çizmiş olduğu rakamı geriden başlatarak ''Ölüm Ölüm dediğin nedir ki ? gülüm'' felsefesiyle her yaştan insanı yazdığı sayıyla her sene yok etmeye başlıyor.. -Oyunda yer alan ''The Lumier'' isminde olan bu halk ise yaşamak için her yıl gönüllü ekip olarak ''The contient'' isimli denizin karşısındaki bu mekana bir daha ölümü çizmemek adına insanlık namına,umut adına ressamı yok etmek için 4 ''expedition'' arkadaş yola çıkmaya başlıyor. -insanlık ve umut adına demişken gönüllü 4 cesur kahraman arkadaşların isimlerini es geçmek istemedim.(Gustave,Lune,Maelle,Scıel) her birinin kendine ait hikayesi,umudu ve birbiriyle olan zamanla dostluk ve aşk ile yeşeren bu cesur ekibin günün sonunda birbirlerine vermiş olduğu bir söz vardı.. '' eğer ki içimizden birini kaybedersek yola ne olursa olsun devam edeceğiz ve bu işi bitireceğiz'' - Ana karakterlerin görünüm ve tasarımları ''final fantasy'' evrenindeki jöleli saçlar ve havalı olduğunu düşünüp boş konuşan concon tipler gibi duran gençler değil de Has Anadolu erkeği-bayanı kıvamında efendi ve hanımefendi'nin olduğu bir görünüm ve giyinime sahiptirler :) -oyunun müzik kısmına gelecek olursak kulağınızın pasını silecek, savaşta ise düşman karşısında sizi gaza getirecek harika müziklerin olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim.özellikle oyunda emeği ve katkısı olan naif ve içten sesiyle ''Alice Duport-Percier'' isimli bu bayanı ve ''Victor Borba'' isimli bu beyfendiyi dinlemenizi tavsiye ederim. -Mekanik ve oynanış kısımlarına gelecek olursak; oyun sıra tabanlı mekaniğe sahip olduğu için hem rakibe hem de size sıra geldiğinde oyunda yer alan ve sizin hamlenize göre belirleyeceğiniz 4 tane seçenek sunuyor.bunlar AIM,ITEMS,SKILLS,ATTACK olarak temelde kolay olan şeyler var. AIM kısmını seçtiğimizde düşmana nişan alıp düşmanın hangı kısmına doğru ateş edeceğimizi gösterir iken, ITEMS isimli kısım ise haritada gezinirken topladığımız içerik şeyler doğrultusunda savaşta kullandığımız materyal gibi düşünün ve bunu da düşman karşısında veya kendimize,arkadaşlarımıza kullanabileceğimiz health ve güç iksirleri kullanıp ekstradan sağlık,güç aldığımız veya düşmana hasar verdiğimiz şeylerdir. SKILLS ise her karakter de seviye atladığımız da perk ağacında seçip kullandığımız yeteneği düşman karşısında yaptığımız ekstra hasar veren ayrıca şeylerdir.ATTACK ise hiçbir büyü ve perk kullanmadan direk bodoslama vurmamızı sağlıyor. oyun bize hangi karaktere nasıl bir build yapmak istersin ? gibi seçeneklerde zorlama yapmıyor ATTRIBUTES dediğimiz kısıma geldiğimizde ''Vitality,Luck,Defense,Might ve Agility'' gibi seçenekler ile istediğimiz yoldan istediğimiz oynanış tarzında her karakterimiz için seçme imkanına sahip oluyoruz -vuruş hakkı düşmana geçtiğinde ise dikkatlice ''Quick Time'' dediğimiz zamanlamasına tuşa basıp atağı savuşturup hasar almamıza engel olacak dodge mekaniği var. eğer ki düşmanın yapmış olduğu hamleyi ıskalarsak güçlü düşman tipine göre ya bayağı hasar alıyoruz ya da tek yiyoruz bu hasar alma olayı kimi zaman tek başına bir karakterle ya da grupça diğer arkadaşların da hasar alması mümkün. - az önceki paragraf'da düşman demişken her düşmanın kendine göre bir avantaj ve zaaf durumu vardır.örnek veriyorum bir düşman ateşe karşı etkili değilken daha fazla hasar alıyorken diğer düşman ise elektriğe veya buz'a karşı zayıf kalıyor. kısacası her BOSS'un oyunda buff ve debuff durumları var. -oyunda 5 türlü element yer alıyor. bunlar ''ATEŞ,BUZ,ELEKTRİK,TOPRAK ve IŞIK'' olarak her düşmana karşı zayıf yönünü bulduğumuzda kullandığımız şeylerden biridir. ve ayrıca karakterlerimizde MANA dediğimiz her özel güç için yeterli MANA'mız olduğu taktirde kullanabiliyoruz.kafamıza göre istediğimiz gibi oyun bize sınırsız MANA sunmuyor. ''al tepe tepe sınırsız kullan yiğidim'' gibi ayrıcalık sunmuyor :) -oyunda PICTOS isimli her BOSS'u öldürdüğümüz sonrası için kazandığımız bir perk gibi düşünün, istediğimiz karaktere yerleştirip bize ekstradan örnek veriyorum hasar,hız ve kritik vuruş şansı gibi benzeri şeyleri yapmamıza katkı sağlıyor. -Canımızı tamamıyla iyileştirecek skill ve attribute puanlarımızı dağıtacağımız haritanın belirli yerlerinde göreceğimiz ''CAMP FİRE'' denilen alanlar vardır.bunlar genelde bayrak dikilmiş bir alanda kendini belli ediyor. -karakterlerimizin görünümünü değiştirecek içeriklerde var. örneğin saçından kıyafetine varana dek karakterlerimizi değiştirme şansı oyun bize sunuyor. -Oyun tam anlamıyla Açık dünya değildir.yarı açık dünya dediğimiz bir yere kadar seni sınırlı tutan bir durum söz konusu vardır. ama dünyası o kadar özenli ve güzel tasarlanmış ki sanat cümbüşü dediğimiz mekanlar ve görsellikler var. haritada karakter ile gezinirken kamera açısı ise kuş bakış açısı olarak izometrik olarak seyredip yürüdüğümüz görsel tatlılıklar var :) Okuduğunuz için teşekkür ederim

GERÇEK BİR BAŞYAPIT OYUN: CLAIR OBSCUR EXPEDITION 33! Clair Obscur Expedition 33 inceleme videosu ile karşınızdayım, iyi seyirler! https://www.youtube.com/watch?v=z90ueO8ksBw&t=902s

Her şeyiyle müthiş bir deneyim

Yılın oyun ödüllerini alacağını hissettiğim tur tabanlı, rol yapma öğelerini barındıran bir oyundur kendisi.

Benim tarzım olmadığını anlamam 15dk sürdü. Unreal engine motorunu sevemedim gitti.

daha ilk act'tayım çok iyi

Gelecek..seninde sıran gelecek Kalleş Ressam...! Nazlımın intikamını alacaam..Eğer Seninde Resmini çizmessem bana da Battal gazi demesinler Uleyn...

"For Those Who Come After"

https://youtu.be/iqizXvvWnmM En son hangi oyunu bitirmek için sabahladım, hatırlamıyorum doğrusu. Sonunu merak ettiğim ve oyun beni dünyasına mükemmel bir şekilde çektiği için bu oyunu bitirmek amacıyla sabaha kadar oynadım ve şunu rahatça söyleyebilirim ki muhteşem bir deneyimdi. Hikâyede klişe bulduğum yerler olsa da oyunun sanat yönü o kadar güçlü ki oyun zevkinizi hiç etkilemiyor. Bu oyunu geliştiren ekibin tek kaygısı, sanatımızı en iyi şekilde nasıl yansıtırız olmuş. Hem gözlerinize görsel şölen yaşatıyor hem kulaklarınızın pasını siliyor hem de kalbinize dokunuyor. Tam bir sanat eseri çıkmış ortaya. https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=3469637028 Oyuna dair olumsuz söyleyebileceğim birkaç şey var. Bunların başında optimizasyon geliyor. O kadar kötü bir optimizasyona sahip olmasa da daha iyi olabilirdi. Bunun yanı sıra Unreal Engine 5'ten kaynaklı olduğunu düşündüğüm, 2-3 saat veya daha fazla oyun açık kaldığında Fatal Error hatası ile crash sorunu ile karşılaştım. Bu hata ile çok sık karşılaşmama rağmen oyun o kadar güzeldi ki bu can sıkıcı hata oynamama engel olmadı. Elbette düzeltirler bu hataları ve optimizasyonda bir tık iyileştirmeler de yaparlar diye umuyorum. Bunun yanı sıra belki önemsiz olarak söyleyebileceğim bir eksiklik ise oyunda "Fotoğraf Modu" olmaması. Böyle bir sanat eserinde çeşitli filtreler ve seçeneklerle ekran görüntüsü alabileceğim bir fotoğraf modu olmaması çok üzdü. Oynanışa dair sevmediğim tek şey ise tur bazlı savaşa "QTE - Quick Time Event" dahil etmiş olmaları. Tur bazlı savaş içeren oyunları çok severim. Fakat QTE biraz can sıkıcı oldu benim için. Çünkü tur bazlı kombata sahip oyunları oynarken anlık "tam zamanında" şu tuşa basayım şöyle kombo yapayım yerine fiziksel olarak daha rahat takılmayı ve sadece taktiklere kafa yormayı seviyorum, tıpkı satranç oynar gibi yani. Oyun adına bunlar dışında olumsuz söyleyebileceğim pek bir şey yok. Bu fiyata son zamanlarda alabileceğiniz en iyi oyunlardan biri ve bence fiyatını hak ediyor. Mutlaka deneyimleyin derim.

daha 6 saat oldu ama oynadığım eniyi şey

Clair Obscur: Expedition 33 – Karanlığın İçinde Parlayan Bir Başyapıt

Bazı oyunlar vardır; başlar ve biterler. Bazılarıysa bittiğinde bile içinizde yaşamaya devam eder. Clair Obscur: Expedition 33 benim için tam olarak böyle bir deneyimdi. İlk olarak Game Pass’te başladım, sonra bu oyunun sadece “oynanıp geçilecek” bir yapım olmadığını fark ettim. Steam’den satın alıp ikinci kez bitirdim. Her oynayışımda yeni bir detay, yeni bir hisle karşılaştım. Bu oyun, bana göre sadece yılın değil, son yılların en derin ve etkileyici eserlerinden biri.

Hikâye: Varlık ve Yokluk Arasında Sarsıcı Bir Yolculuk

Clair Obscur, yüzeyde kıyamet sonrası bir dünyada hayatta kalma ve keşif hikâyesi gibi görünse de, alt metninde kimlik, hatırlanmak ve unutulmaya direnmek gibi ağır temaları işliyor. Her karakter, her diyalog ve her karar, bu temaların bir yansıması gibi. Expedition 33’ün temelinde, geçmişin yükleriyle yüzleşen bir topluluk var. “Unutulma” kavramı oyunun hem anlatısal hem de tematik bel kemiğini oluşturuyor. Hikâyeyi ilerlettikçe, oyunun dünyası kadar kendi iç dünyama da döndüğümü hissettim. Final sahnesi geldiğinde ise içimde sadece bir boşluk değil, aynı zamanda kabullenmeyle gelen bir huzur da vardı. Uzun zamandır bir oyunun son ekranında öylece kaldığımı hatırlamıyorum.

Karakterler: Her Biri Gerçek Gibi Yaşıyor, Acı Çekiyor, Umut Ediyor

Karakter tasarımları ve yazım kalitesi inanılmaz. Oyunda karşılaştığım her karakterin bir geçmişi, korkusu ve sesi vardı. Diyaloglar yüzeyde basit görünse de, altlarında derin kırılmalar taşıyor.Bu karakterlerin dijital değil, sanki yaşayan varlıklar olduğunu hissettirdi. En çok etkilendiğim şeylerden biri de karakterlerin sadece konuşmaları değil, sessizlikleriyle de hikâyeyi anlatabilmesiydi. Bu çok az oyunda gördüğüm bir anlatım biçimi.

Oynanış: Sanat ve Stratejinin Kusursuz Dengesi

Görsel anlatımı kadar oynanışı da oldukça yenilikçi. RPG temelleri üzerine inşa edilmiş dövüş sistemi, klasik sıra tabanlı sistemlere benzese de, gerçek zamanlı tepkiler ve reflekslerle birleşerek hem dinamik hem stratejik bir yapı sunuyor. Her savaş bir koreografi gibiydi sadece doğru hamleleri değil, doğru anı da yakalamanız gerekiyor. Büyüler, yetenek kombinasyonları, karakterlerin sınıfa göre değişen savaş stilleri derinlik katarken; çevresel unsurlarla etkileşim de oynanışa zenginlik katıyor. Özellikle bazı boss savaşları, görsel bir şölen olmanın ötesinde ciddi bir stratejik zorluk da barındırıyor. Kolay bir oyun değil; ama sabırlı bir oyuncuya verdiği tatmin çok yüksek. Araştırma ve keşif ögeleri de oldukça doyurucu. Haritalar çizgisel gibi görünse de, gizli alanlar, çevresel hikâye anlatımı ve koleksiyon ögeleri sayesinde sürekli merak içinde kaldım. Yeni bir bölgeye girdiğimde sadece “ilerleyeyim” değil, “bu dünyanın başka nesi var” hissiyle dolaştım.

Sanat Tasarımı: Yağlı Boya Tablo Gibi Bir Dünya

Oyunun adındaki Clair Obscur (aydınlık ve karanlık) ifadesi, sadece tematik değil, görsel olarak da her köşeye sinmiş durumda. Işık ve gölgenin kullanımı yalnızca estetik değil; atmosferi, duyguyu ve hatta hikâyeyi şekillendiriyor. Manzaralar o kadar etkileyici ki, bazı anlarda oyunu bırakıp sadece izledim. Renk paletleriyle hissettiren atmosfer, mekan tasarımlarıyla tamamlanıyor. Hüzünlü bir geçmişi olan terk edilmiş bir bina, sadece dokusu ve ışığıyla hikâye anlatabiliyor.

Müzikler ve Ses Tasarımı: Her Nefes, Her Sessizlik Anlam Dolu

Müzikler... Gerçekten uzun zamandır bu kadar iyi tempolandırılmış bir müzik/ses tasarımı görmemiştim. Savaşlar sırasında yükselen gerilim müzikleri, huzurlu anlarda arka planda çalan melankolik tınılar ve en önemlisi, sessizliğin bile bir ses gibi kullanılması. Bu, anlatının duygusal gücünü katlıyor. Karakterlerin seslendirmeleri ise ayrı bir övgüyü hak ediyor içten ve doğal. Tonlamalardaki duygu geçişleri, sahneleri daha da etkileyici hale getiriyor.

Eksiler? Küçük Ama Göz Ardı Edilebilir

Kusursuz bir deneyim miydi? Teknik olarak birkaç küçük sorunla karşılaştım: bazı yerlerde frame düşüşleri, ara sahnelerde ufak senkron problemleri… Ancak bunlar asla deneyimimi zedelemedi. Anlattığı hikâyenin ve yaşattığı duyguların yanında, bu hatalar önemsizleşiyor.

Sonuç: Sanat, Oyun ve Duyguların Kesiştiği Nokta

Clair Obscur: Expedition 33 benim için bir oyundan çok daha fazlasıydı. Bir yolculuktu. Hem fiziksel hem duygusal. Oyunu bitirdikten sonra karakterleri, ortamları ve yaşadığım duyguları düşünmeden edemedim. Ve belki de en önemlisi, bu oyunu tekrar tekrar yaşamak istedim. Eğer bu oyun yılın “Game of the Year” ödülünü almazsa, sadece teknik başarı değil, duygusal derinlik de göz ardı edilmiş olur. Çünkü Clair Obscur, yalnızca bir oyun değil; kalbe işleyen bir sanat eseri. Puanım: 9,5/10

Expedition 33 ne anlatmaya dillerdeki kelimelerin yeteceği, ne de insanın hayal gücünün yeteceği bir şaheser. Narrative kısmı okullarda ders diye okutulmalı kesinlikle. Son kısımlarda kendimi hikayeye çok kaptırıp biraz hızlı gittiğim için çok pişmanım fakat en yakın zamanda tekrar başlayacağım. Bugüne kadar daha iyisi gelmez tarzı ithamlarda bulunduğum her oyun adına Expedition 33'den tekrardan özür dilerim. Milyonlarca kelime uzatabilirim bu kısmı ama en sade haliyle Herhangi bir evrende yapılmayı geçtim, yapılma ihtimali insan aklının ucundan geçilebilecekler arasında bile her yönüyle en iyisi. Böyle bir deneyimi bize sunduğunuz için teşekkür ederiz 😔

fransız insanlardan oluşan bir evrenin yıkılmaktan başka bir çaresi yok (bir anda breakdance yapmaya başlayan gestral için alabilirsiniz.)

Başkan bu direkt seks yaw

PlayStation'da platinledikten sonra gelip bir de burada fulledim. O kadar güzel, o kadar kusursuz ve o kadar keyifli ki, hala doymadım. Bu senenin en iyi yapımı olduğunu şimdiden söyleyebilirim, emeği geçen herkese teşekkürler, sizi seviyorum...

Önceki 32 oyunu oynamama değdi.

Xbox Game Pass Üzerinden Oynayıp Steam'de Devam Etmek İsteyenlere Save Taşıma Anlatımı

Benim gibi Xbox Game Pass’ten oynadıktan sonra Steam üzerinden almaya karar verdiyseniz ve save dosyanızı taşımak istiyorsanız: Oyuna Steam üzerinden önceden girdiyseniz burayı geçebilirsiniz. !!! Eğer Steam üzerinden oyuna hiç girmediyseniz, giriş yapın ve oyunun hikayesini başlatıp Maelle ile antrenman dövüşüne kadar ilerletin. Dövüşü yapmayın ve çıkın oyundan. Kayıt dosyası oluşturmuş olacaksınız. Öncelikle oyun için Steam Cloud Save’i kapatmamız lazım. Steam’de oyuna tıklayıp sağda bulunan ayarlar tuşuna basın ve “Özellikler” diyin. Karşınıza “ Genel ” ayarları altında Steam Cloud gelecek. “ Kayıt dosyaları Steam Cloud’ta saklansın ” ayarını kapatın. Şimdi Xbox App’te bulunan lokal kaydınızı Steam’e taşımaya geldik. Bunun için alttaki klasöre gitmeniz gerek. Windows arama çubuğuna “ Çalıştır ” yazıp tıkladıktan sonra, çıkan arama boşluğuna %localappdata% yazarak takip edebilirsiniz. !!! Kullanıcı adı ve seri no olduğunu düşündüğüm yerler farklı sizde. Aynısını kopyalamayın. “ C:\Users\ \AppData\Local\Packages\KeplerInteractive.Expedition33 \SystemAppData\wgs ” “ wgs ” klasörüne geldiğinizde çok uzun numaralı bir dosya olmalı, o dosyaya tıklayın. İçindeki dosyalardan tarihi ve saati en güncel olan klasörü bulun. Yukarıdan Değiştirme Tarihi’ne bir kere tıklarsanız en günceli en yukarıya çıkar. Çıkan ilk klasöre girin ve oradaki uzun kodlu diğer dosyayı masaüstüne kopyalayın. Dosyanın adını “ EXPEDITION_0.sav ” olarak değiştirin. Bu .sav dosyasını aşağıdaki klasörde numarayla isimlendirilmiş save klasörüne kopyalayın. “ C:\Users\ \AppData\Local\Sandfall\Saved\SaveGames\ “ Üzerine yazmaya izin verdikten sonra oyunu açın ve oyunu devam ettirin. Eğer sizi Maelle ile antrenmanda başlatırsa hiçbir şeye basmadan oyunu durdurun ve Load Previous Saves’e tıklayıp saati fazla gözüken save’i açın. Eğer sizi direkt Xbox App üzerinde kaldığınız yerde başlattıysa save taşıma başarılı olmuş demektir. Oyunda save edecek herhangi bir şey yapın(Rest olabilir, item değişebilirsiniz, skill açabilirsiniz) ve sonra oyunu kapatın. Steam Cloud Save’i en başta anlattığım yerden açıp oyuna kaldığınız yerden devam edebilirsiniz. İyi oyunlar herkese. Başarımlar konusunda yardım isterseniz yorumlarda sorabilirsiniz.

Expedition 33'nin bu kadar iyi ve kaliteli olmasını beklemiyordum. Özellikle sıra tabanlı bir oyunda bu kadar aktif ve tatmin edici bir oynanışı hiç ama hiç beklemiyordum. Parry at counter çak özel parry at özel counter çak dodge at yeri gelince zıpla counter çak sıra sana gelince düşmanın içinden geç. Bu döngü içerisinde 40 saat oynadım ve her saniyesinden o kadar keyif aldım ki keşke bitmese bu fightlar diyip durdum. Boss fightlar beklediğimden iyi ve yerinde zorluk, güzel sunumla desteklendikleri için yeterince epic olabilmişler. Kısaca oynanış kısmını çok sevdim. Oyunun Sandbox bir yapısı var ve dünyasında gezip grind yapması hiç sıkmadı. Hikaye kısmına geleceksek oyunun mekaniklerini iyi ve merak uyandıran bir hikaye ile süslemişler üstüne iyi karakterler yazıp iyi seslendirme sanatçılarıyla anlaşmışlar. Karakterlerin geçmişleri ve "ana karakterlerimizin" diğer karakterlerle kurdukları bağlantıları ve o bağlantıları ne kadar ileriye götürürsen o kadar güçlendiğin, duygunun ağır ve etkileyici olduğu bir sistem yapmışlar ve bayıldım. Hikaye epic, komik ve duygusal ilerleyip dengeyi koruyabiliyor. Oyunun iki tane sonu var ve bence hikayenin en vurucu kısımları buralar. Müzikleri çok iyi insanı etkiliyor. Kısaca Expedition 33 J-RPG'ye getirdiği yeniliklerle iyi hikayesiyle iyi karakterleriyle iyi müzikleriyle ve etkileyici sonlarıyla harika bir oyun olmuş.

GTA 6 ertelendiğine göre goty belli oldu. Uzun süredir böyle mükemmel bir hikaye ile karşılaşmamıştım. Oyundan sıkılır iseniz sadece hikaye üzerinden oynamaya devam edin, gerçekten buna değecek. Mükemmel oyun ya. Optimizasyon sorunları da Frame Generation olsa biraz daha kabul edilebilirdi. Yine de mükemmel bir deneyimdi, 10/10

baldurs gate, witcher, skyrim, persona kalkın büyüğünüz geldi oyunda ayrıca Jennifer English var

Ciddi bir inceleme yazmak zor bir iş. Bir sürü isim inceleme adı altında oyunu anlatıyor. Oyunu size 10 k kelime ile anlatsam da yazmak istediğim inceleme yazısı ile uyuşmadığı için bir anlamı olmayacaktır. Bu oyun şu anda metacritic'de en yüksek kullanıcı ortalamasına sahip oyun. ''Bu oyun gamepassde var'' diye 0 verenlerin olduğu bir platformda bu olay o kadar zor ki oyunun bunu başarmış olması da bana inanılmaz geliyor. Kolay incelenen kısımları hızlıca aradan çıkartalım. Müzikler: çok iyi. Her bir müzik güzel. Youtube'de hepsi var dinleyebilirsiniz ama geldiğiniz yerin ötesine geçip spoiler yemeyin. Oynanış: dodge parry olan sıra tabanlı. Sen saldırıyorsun, adam saldırırken kaçınmaya çalışıyorsun. Dinamik bir oynanış sağlamış. Kırık Buildler yapılıyor oyun sonunda vs vs. Hikaye: İşte şimdi zor kısma geldik. Hikaye'den hiçbir şekilde size spoiler vermeden bir şekilde bahsedip anlatmam gerekiyor. Bir incelemecinin yazım gücünü kullandığı nokta bence burası. Fikirlerini asıl ürüne zarar vermeden açıklayıp anlatmak. Benim bu konuda bulduğum yöntem de benzetmeler kullanmak. Ne kadar iyi, kötü, doğru olur; yazıp göreceğim. Clair Obscur ince bir orkestra şarkısı gibi. Tüm enstrümanlar doğru yerlerde doğru noktalarda ahenkli bir şekilde çalıyor. Şarkı belli bir noktaya doğru ilerliyor. Her bir nota o nokta için çalınmış. O noktada yavaşça piano melodisi girip devam ediyor. Her şey açığa çıkyor ve hikaye de bitiyor. Salondaki herkesle beraber alkışlıyorsunuz. Seans bitince herkes çıkıyor ama kimse bir şey söylemiyor. Sonraki izleyicilere sadece gösterinin çok iyi olduğunu ve kendilerinin dinlemesi gerektiğini söylüyorlar. Benim için ara ara ve özellikle sonda çalan piyanonun sesi çok değerli ve özelken yanımdaki hanımefendi kemanın daha hoş olduğunu öteki beyefendi ise çellonun bi tık daha güzel olduğunu belirtiyor. Hepimizin ortak noktası ise orkestranın mükemmel olduğunu belirtmemiz ve susup diğer insanların da deneyimlemesini beklememiz. Günümüz oyun dünyası belli bir mottoda sıkıcı tekdüze bir şekilde ilerliyor. Özellikle son yıllarda çıkan oyunların çoğunluğu özel olmaktan uzak sıkıcı ve belli insanlara hitap eden oyunlar. Bu oyunu bitirene kadar bu kadar iyi olmasına ve de bana bu kadar çok hitap edebileceğine inanamamıştım. Bitirmesem hala inanamazdım. Metafor bu oyundan sonra çıksaydı eksik olduğu için oyuna demediğimi bırakmazdım. Japon yapımcıların oyunlarını yarım çıkartmaları, batılı firmaların yüksek fiyat istemelerinin ne kadar saçma ve mantıksız olduğunu kanıtlıyor bu oyun. Oynayıp oynamanızı bilgilerinize rica ederim. İyi oyunlar.

baba siz nasıl bi oyun yaptınız be amk