Öneriyorum, çünkü biz maymunlar bu oyunda kendimizi bulduk. Yaşam alanlarımız, ağaçlar, tırmanma, ağaçtan ağaca... Ve muz! Daha çok muz! Ve çok daha fazla muz! Ben basit bir maymunum muzu soyarım, muzu yerim ve tırmanırım.
“Arkadaşımla zirveye çıktık, ama meğer o zirve evin çatısıymış.”
Peak’i aldık, girdik. İlk 5 dakika:
– “Aga ne kadar tatlı oyun bu ya!”
10 dakika sonra:
– “Kanka beni tut, düşüyom!”
20 dakika sonra:
– “Ben seni bilerek bıraktım, kusura bakma...”
40 dakika sonra:
– “Eee... bitti mi bu? Hani diğer dağlar? Hani zirve sonrası selfie?”
Oyun acayip eğlenceli. İki kişiyle oynamak tam bir terapi seansı gibi ama aynı zamanda arkadaşlık testinden de geçiyorsun. Kontroller pürüzsüz, kamera sabit kalınca sinir krizine girmiyorsun (ki bu nadir bir lüks).
Ama işte... oyun kısa. Çok kısa. Çay demle, oyunu aç, çay olmadan oyun biter.
“Hâlâ güncelleme gelir mi?” diyorsun, geliştirici: “Bakıyoruz, olabilir.”
Yani umut var ama kesin değil. Şu anlık zirveye çıkıyoruz ama orada kamp kurmak yok, hemen geri iniyorsun.
🧗♂️ Artılar:
İki kişiyle oynamak efsane eğlenceli
Kontroller tatlı, kamera döndürmüyor kafanı
Arkadaşınla “beni taşı lan” muhabbeti %100
⛔️ Eksiler:
Oyun kısa. Çok kısa.
Yeni içerik şimdilik hayal gibi.
Solo oynamak? Meh.
👨👩👧👦 Sonuç:
Kardeşini sırtına al, dağı çık, bir güzel düş, sonra sarıl.
Çok güzel oyun. Kısa ama öz.
Devamı gelirse: efsane olur.
Gelmezse: “ya bu da böyleydi işte” deyip anı olarak kalır.
Uzun kolları ve bacakları olan bir adam beni kovalamaya başladı. O kadar hızlı kovalıyordu ki nabzım 190'a fırladı. Beni yakaladıktan sonra boğazımdan tutup kaldırdı ardından dağdan aşağı fırlattı. Sanırım arkadaş biraz sıkıntılı. Tanısanız seversiniz aslında...
bi orspu olarak bu oyundan çok zevk aldım titreşim hissiyatını sonuna kadar veriyo daha önce hiç böyle bi his yaşamamışdım resmen 4 köşe oldum hayallerimde bile böyle şeyler yaşayabilceğimi düşünmezdim yana yana bitmedim akıttığım suyun haddi hesabı yok resmen şelale oldum talipleri beklerim hayırlı cumalar
Öneriyorum, çünkü biz maymunlar bu oyunda kendimizi bulduk. Yaşam alanlarımız, ağaçlar, tırmanma, ağaçtan ağaca... Ve muz! Daha çok muz! Ve çok daha fazla muz! Ben basit bir maymunum muzu soyarım, muzu yerim ve tırmanırım.
“Arkadaşımla zirveye çıktık, ama meğer o zirve evin çatısıymış.”
Peak’i aldık, girdik. İlk 5 dakika:
– “Aga ne kadar tatlı oyun bu ya!”
10 dakika sonra:
– “Kanka beni tut, düşüyom!”
20 dakika sonra:
– “Ben seni bilerek bıraktım, kusura bakma...”
40 dakika sonra:
– “Eee... bitti mi bu? Hani diğer dağlar? Hani zirve sonrası selfie?”
Oyun acayip eğlenceli. İki kişiyle oynamak tam bir terapi seansı gibi ama aynı zamanda arkadaşlık testinden de geçiyorsun. Kontroller pürüzsüz, kamera sabit kalınca sinir krizine girmiyorsun (ki bu nadir bir lüks).
Ama işte... oyun kısa. Çok kısa. Çay demle, oyunu aç, çay olmadan oyun biter.
“Hâlâ güncelleme gelir mi?” diyorsun, geliştirici: “Bakıyoruz, olabilir.”
Yani umut var ama kesin değil. Şu anlık zirveye çıkıyoruz ama orada kamp kurmak yok, hemen geri iniyorsun.
🧗♂️ Artılar:
İki kişiyle oynamak efsane eğlenceli
Kontroller tatlı, kamera döndürmüyor kafanı
Arkadaşınla “beni taşı lan” muhabbeti %100
⛔️ Eksiler:
Oyun kısa. Çok kısa.
Yeni içerik şimdilik hayal gibi.
Solo oynamak? Meh.
👨👩👧👦 Sonuç:
Kardeşini sırtına al, dağı çık, bir güzel düş, sonra sarıl.
Çok güzel oyun. Kısa ama öz.
Devamı gelirse: efsane olur.
Gelmezse: “ya bu da böyleydi işte” deyip anı olarak kalır.
Uzun kolları ve bacakları olan bir adam beni kovalamaya başladı. O kadar hızlı kovalıyordu ki nabzım 190'a fırladı. Beni yakaladıktan sonra boğazımdan tutup kaldırdı ardından dağdan aşağı fırlattı. Sanırım arkadaş biraz sıkıntılı. Tanısanız seversiniz aslında...
bi orspu olarak bu oyundan çok zevk aldım titreşim hissiyatını sonuna kadar veriyo daha önce hiç böyle bi his yaşamamışdım resmen 4 köşe oldum hayallerimde bile böyle şeyler yaşayabilceğimi düşünmezdim yana yana bitmedim akıttığım suyun haddi hesabı yok resmen şelale oldum talipleri beklerim hayırlı cumalar
