Na początek opowiem Wam historię mojego życia - bo czemu by nie. ;) Mam 41 lat i od wielu już lat nie czułem ekscytacji z gier, takiej jaką czułem za dzieciaka. Gry mnie chyba zaczęły nudzić. Moja biblioteka Steam rozrasta się, ale większość tych pozycji ma po 2-3h na liczniku. Pamiętam jak w średniowieczu załatwiłem sobie NBA Live na PSX od lokalnego pirata. Był akurat późny wieczór, więc musiałem grzecznie iść spać. Specjalnie wstałem o 5 rano, żeby sobie pograć przed szkołą. To nic, że była to wersja NTSC i obraz oglądałem w odcieniach szarości. Ekscytacja na najwyższym poziomie. A potem… a potem już nic. Aż do wczoraj!
W pierwszą odsłonę Hadesa nie grałem. Wiedziałem natomiast, że w pewnym stopniu roguelike mi się podobają. Czasem lubię sobie pograć w Slay the Spire na tablecie. ;) Patrząc na video na stronie Steam doszedłem do wniosku, że pewnie będzie to kolejna gra, w którą pogram pół godziny i mnie znuży. Ależ ja się myliłem! Nie pamiętam już kiedy, ale na pewno bardzo dawno, gra nie była dla mnie tak ekscytująca, że siedziałem skrawkiem mojego tyłka na końcu kanapy. 23:00 a w głowie myśl „Jutro praca, a pieprzyć to, jeszcze jedna rundka”. Rano budząc syna do szkoły (a uwierzcie jest to trudniejsze zadanie niż przejście Hadesa) kursowałem między jego pokojem a pokojem, gdzie miałem odpalonego Hadesa. RE-WE-LA-CJA. Gra jest tak wciągająca i tak ekscytująca, że minuty uciekają w mgnieniu oka. Już nie umiem się doczekać, aż skończę dzisiaj ze wszystkimi obowiązkami związanymi z życiem i usiądę do komputera. Hadesie, nadchodzę!
PS. Dobra, właśnie sobie uświadomiłem, że Was skłamałem. Czułem w pewnym sensie ekscytację całkiem niedawno - w Starfieldzie. Ale ona ekscytowała mnie w inny sposób. Nie siedziałem na skraju kanapy, ale utopić w niej ponad 100 godzin utopiłem.
Obiecałem sobie, że zakupie 2 cześć Hadesa na premierę, dobra wymówka jak na EA (gra w obecnym stanie to prawie demo) i do tego jeszcze cena na nasz region (tylko Szwajcarzy mają drożej). No ale trzeba wspierać takich dewów jak Supergiant, który zapewne zaserwuje nam najlepszego rogala wszech czasów. Death to Chronos ;)
______________________________________________________________
Po obniżeniu ceny w naszym rejonie, dostałem zwrot różnicy na portfel steam, brawo Valve i Supergiant, tak właśnie powinno to wyglądać.
Czy grałam już 200 godzin w early accessie? Tak. Czy po premierze zamierzam co najmniej podwoić ten wynik? Oczywiście. Ta gra spełnia wszystkie moje marzenia, również te, o których nie wiedziałam.
Cierpliwie czekam na premierę i dziękuję bogom, że żyję w czasach, w których zaistniał "Hades" i "Hades II".
So far not so good.
I came into Hades II with high and clear expectations. And for the first 2 hours those were met. The further I got the worse it became.
The grind starts early, and the amount of stuff you need to get for upgrades stuns your progress to a minimum. Which continues at a snails pace for next 5 or so hours. RNG of boons, which dont synergize with eachother whatsoever, left me at second boss with 2-3 upgrades tops, which makes boss fights and clearing rooms straight up tedious. Enemies are dmg sponges and hit like a truck, which coupled with lower than Zagreus in the first game HP levels, and a need to farm a second resource upgrade, leaves you with a survivability of a wet toilet paper scrap. Bosses take forever, mostly because of afromentioned HP amounts, but also casting time on abilities and just, straight up inability to come up close to some of them? The game just don't want to help you, on the contrary, throws at you npc, that can randomly give you 30% more dmg taken before final boss fight. Which takes me to my next point. Npc, are so unlikable, sans few of them. Dialogue gripped me with maybe 3 of them and even then i wasn't on the edge of my seat waiting to know what they have to say next. The story is limping along trying to support the grittier, darker style and setting, but again, if it was well structured and thought out it wouldn't have to do that. 2 out of 4 bosses of the underworld are there, because... well, because the makers placed them there and so I guess here they are? As opposed to the first game, we are descending to the depths of Tartarus, and to my dismay so is the general quality of every aspect of this game, compared to Hades.
Kolejna część utrzymuje swoje znakomite tempo, wprowadza nowe wątki i bohaterów, a jednocześnie pozostaje wierna sprawdzonym schematom. To dokładnie to, czego oczekiwaliśmy po świetnej kontynuacji.
Jako fan pierwszego Hadesa pozostaję również fanem Hadesa II.
„In the name of Hades, Olympus, I accept this message.”
Na początek opowiem Wam historię mojego życia - bo czemu by nie. ;) Mam 41 lat i od wielu już lat nie czułem ekscytacji z gier, takiej jaką czułem za dzieciaka. Gry mnie chyba zaczęły nudzić. Moja biblioteka Steam rozrasta się, ale większość tych pozycji ma po 2-3h na liczniku. Pamiętam jak w średniowieczu załatwiłem sobie NBA Live na PSX od lokalnego pirata. Był akurat późny wieczór, więc musiałem grzecznie iść spać. Specjalnie wstałem o 5 rano, żeby sobie pograć przed szkołą. To nic, że była to wersja NTSC i obraz oglądałem w odcieniach szarości. Ekscytacja na najwyższym poziomie. A potem… a potem już nic. Aż do wczoraj!
W pierwszą odsłonę Hadesa nie grałem. Wiedziałem natomiast, że w pewnym stopniu roguelike mi się podobają. Czasem lubię sobie pograć w Slay the Spire na tablecie. ;) Patrząc na video na stronie Steam doszedłem do wniosku, że pewnie będzie to kolejna gra, w którą pogram pół godziny i mnie znuży. Ależ ja się myliłem! Nie pamiętam już kiedy, ale na pewno bardzo dawno, gra nie była dla mnie tak ekscytująca, że siedziałem skrawkiem mojego tyłka na końcu kanapy. 23:00 a w głowie myśl „Jutro praca, a pieprzyć to, jeszcze jedna rundka”. Rano budząc syna do szkoły (a uwierzcie jest to trudniejsze zadanie niż przejście Hadesa) kursowałem między jego pokojem a pokojem, gdzie miałem odpalonego Hadesa. RE-WE-LA-CJA. Gra jest tak wciągająca i tak ekscytująca, że minuty uciekają w mgnieniu oka. Już nie umiem się doczekać, aż skończę dzisiaj ze wszystkimi obowiązkami związanymi z życiem i usiądę do komputera. Hadesie, nadchodzę!
PS. Dobra, właśnie sobie uświadomiłem, że Was skłamałem. Czułem w pewnym sensie ekscytację całkiem niedawno - w Starfieldzie. Ale ona ekscytowała mnie w inny sposób. Nie siedziałem na skraju kanapy, ale utopić w niej ponad 100 godzin utopiłem.
Obiecałem sobie, że zakupie 2 cześć Hadesa na premierę, dobra wymówka jak na EA (gra w obecnym stanie to prawie demo) i do tego jeszcze cena na nasz region (tylko Szwajcarzy mają drożej). No ale trzeba wspierać takich dewów jak Supergiant, który zapewne zaserwuje nam najlepszego rogala wszech czasów. Death to Chronos ;)
______________________________________________________________
Po obniżeniu ceny w naszym rejonie, dostałem zwrot różnicy na portfel steam, brawo Valve i Supergiant, tak właśnie powinno to wyglądać.
Czy grałam już 200 godzin w early accessie? Tak. Czy po premierze zamierzam co najmniej podwoić ten wynik? Oczywiście. Ta gra spełnia wszystkie moje marzenia, również te, o których nie wiedziałam.
Cierpliwie czekam na premierę i dziękuję bogom, że żyję w czasach, w których zaistniał "Hades" i "Hades II".
So far not so good.
I came into Hades II with high and clear expectations. And for the first 2 hours those were met. The further I got the worse it became.
The grind starts early, and the amount of stuff you need to get for upgrades stuns your progress to a minimum. Which continues at a snails pace for next 5 or so hours. RNG of boons, which dont synergize with eachother whatsoever, left me at second boss with 2-3 upgrades tops, which makes boss fights and clearing rooms straight up tedious. Enemies are dmg sponges and hit like a truck, which coupled with lower than Zagreus in the first game HP levels, and a need to farm a second resource upgrade, leaves you with a survivability of a wet toilet paper scrap. Bosses take forever, mostly because of afromentioned HP amounts, but also casting time on abilities and just, straight up inability to come up close to some of them? The game just don't want to help you, on the contrary, throws at you npc, that can randomly give you 30% more dmg taken before final boss fight. Which takes me to my next point. Npc, are so unlikable, sans few of them. Dialogue gripped me with maybe 3 of them and even then i wasn't on the edge of my seat waiting to know what they have to say next. The story is limping along trying to support the grittier, darker style and setting, but again, if it was well structured and thought out it wouldn't have to do that. 2 out of 4 bosses of the underworld are there, because... well, because the makers placed them there and so I guess here they are? As opposed to the first game, we are descending to the depths of Tartarus, and to my dismay so is the general quality of every aspect of this game, compared to Hades.
Kolejna część utrzymuje swoje znakomite tempo, wprowadza nowe wątki i bohaterów, a jednocześnie pozostaje wierna sprawdzonym schematom. To dokładnie to, czego oczekiwaliśmy po świetnej kontynuacji.
Jako fan pierwszego Hadesa pozostaję również fanem Hadesa II.
„In the name of Hades, Olympus, I accept this message.”
