Kupiłem Cult of The Lamb
Zostałem złożony w ofierze dla szatana
Zmartwychwstałem
Zacząłem mordować wszystko na mojej drodze
Znalazłem spokojne miejsce i zacząłem budować mała osadę
Założyłem kult
Nowi wyznawcy zaczęli dołączać do mojego kultu
Kukt się powiększa
Zacznij składać ofiary z żywych istot by zadowolić szatana
Zaczyna się wieczór
Odpalam tą grę i miło spędzam czas
10/10
Jest ok, ale stoi w rozkroku, nie jest ani dobrym rogue-litem bo za krótko siedzi się w dungeonie, mało w nim strategii i różnorodności, ani nie jest dobrym village simem, bo nie ma systemu zarządzania grupą, robią co chcą, wiele jest repetytywnych czynności, które wykonuje się pojedynczo dla każdego wierzącego. Uważam, że system dobowy jest game killerem tej gry, bo można to było podzielić jak w Hadesie na wyprawę (na której obchodzi cię tylko dungeon) i zarządzanie wioską, zamiast tego nie możesz pójść na wyprawę bo masz timer wiary i głodu twojej wioski na karku, przez co lochy musisz speedrunować, a jak wrócisz do wioski i zaczniesz odprawiać rytuały, gotować jedzenie, budować, i zbierać surowce, zaraz okazuje się, że już noc, a o świcie na nowo odblokowują ci się te aktywności i po kilku godzinach gry zauważasz, że w tym rogue-likeu zamiast walczyć w dungeonach, większość czasu spędziłeś na wykonywaniu repetytywnych czynności w wiosce, której złożoność mechanik nie jest wystarczająca by zatrzymać na dłużej.
Składanie w ofierze? Jest!
Palenie kości wrogich kultów? Jest!
Słodka i niewinna owieczka? Jest!
S*anie w lesie? Jest!
Cult of the Lamb to mega oryginalny tytuł w gatunku rouglike’ów jak i również symulator zarządzania sektą. Wcielamy się tu w tytułowego baranka, który ma zostać złożony w ofierze, jednak dostaje drugą szansę, demoniczne moce i ma za zadanie stworzyć największą sektę świata. Sam pomysł zasługuje na oklaski i sprawdza się świetnie, trochę satyry, tony humoru i kontrowersyjna tematyka.
Rozgrywka jest podzielona na dwie części. W pierwszej w losowo generowanych lochach odbywamy starcia, gdzie zabijamy niewiernych heretyków, pozyskując przy tym nowych wyznawców i zbierając elementy na rozbudowę bazy. Druga część zabawy przypomina mi Don't Starve. Rozbudowujemy miejsce kultu, które stanowi naszą bazę, zbieramy potrzebne materiały i tak oto rozrasta się nasze imperium, sam interfejs też jest dosyć podobny do tego z DS. Jednak Cult of the Lamb jest w wielu elementach znacznie ciekawsze, możemy odprawić mszę, czy wysłać własnych misjonarzy, złożyć ofiarę i wiele innych. Dodatkowo trzeb dbać o wiarę naszych kultystów i ich żołądki, a nawet o higienę aby nie rozłożyła ich choroba. Nasi wyznawcy co mi się bardzo spodobało starzeją się, chorują i umierają, dodatkowo to my decydujemy o ich wyglądzie i imieniu. Nic nie przeszkadza w stworzeniu własnej wersji 12 apostołów!
Warstwa audio omawianej produkcji stanowi miłe zaskoczenie, udanie łączy klimatyczne kompozycje ze współczesnymi brzmieniami, a postacie porozumiewają się w rozumianym tylko przez siebie żargonie. Bajkowa grafika dopełnia absurdu całości. Całość jest tak przyjemna, że ciężko się oderwać od ekranu komputera.
W grze jest masa aktywności pobocznej, są to prośby od wyznawców, łowienie ryb, granie w kości, a główne cele jak walka i rozbudowa sekty cały czas nas czymś zaskakują. Nie sposób się nudzić. Dla mnie to po cichu kandydat na grę roku, w dobie remasterów, remake'ów jest to powiew świeżości jaki był nam potrzebny. Z całego czarnego serca, przebitego nożem do składania ofiar polecam :)
Ocena: 9/10!
+ humor;
+ kontrowersyjna tematyka;
+ masa przedmiotów i rytuałów;
+ prosta, aczkolwiek świetna oprawa;
+ przemyślana rozgrywka;
- jakie minusy?!
jak lubisz być ruchanym w dupę ta gra jest dla ciebie poprostu musisz na początku dać najtrudniejszy poziom gry i twoja przygoda będzie polegać na tym że za każdym razem gdy przegrasz wyprawę to twój kult będzie chory cała twoja wioska nie wierzy w ciebie(ja też w siebie nie wierze) jeszce jakiś skrzat opuści twój kult i zabierze ci 30 monet.
Polecam tą grę, ponieważ to jest jedyna gra w swoim rodzaju. Tutaj możesz zabić swojego poddanego pózniej możesz zrobić zmartwychwstanie swojego wiernego ożenić się z nim i zrobić dzieci po czym ponownie go zabić i ożenić się ze swoim dzieckiem + jak ci się nie podoba twoja żona możesz ją uwięzić dziękuje za przeczytanie mojej opini. Pozdrawiam.
Nie, nie, po prostu nie.
Cult of the Lamb to przepiękny tytuł. Jednocześnie słodki, ale także lovecraftowy i mroczny, ale zdecydowanie nie polecam, mimo, że skończyłem. Koncepcja - świeża i ciekawa, trochę słodko, trochę strasznie. Design graficzny - to co widać na screenach - po prostu urywa zadek.
I tyle.
Główny problem gry to to, że tam jest gameplayu na 1.5h. Jasne, co chwilę gra rzuca kość i odblokowuje nową chatkę, nową kosmetykę, czy nowy poziom broni, ale to nie zmienia rozgrywki w ogóle.
Ciekawa koncepcja, jak np. robienie obrządków jest fajna pierwsze kilka razy, ale nagle okazuje się że większość elementów w grze jest pętlą bez żadnego celu. Przykład bez spoilerów - jedną z ok. 50 kart zmieniających krucjatę jest karta, która daje pół serduszka życia. W późniejszej rozgrywce znajdziemy kartę która da 1 serduszko. Super, biorąc pod uwagę, że na krucjatach zaczynamy z 3-ma, a czasami udaje się dojść nawet do 7.
Bronie niby się leveluje, ale przeciwnicy skalują się razem z nimi, więc po 2-3h gry wszystko staje się mocno nużące. Nie powiem, świat jest ciekawy i jest ciśnienie aby sprawdzić co jest na końcu ale im dalej w las jest coraz gorzej. Przeciwnicy już nie dość tego, że mają charakter gąbki, to jeszcze sztucznie przedłużają poszczególne pokoje schodząc kilka sekund po tym jak został on oczyszczony.
Grę rozpocząłem na medium a później zmieniłem na hard, bo wydawała się banalna. Po pewnym czasie jak zauważyłem, że jedyne co to zmienia to szybkość spadania pasków wiary/głodu/higieny w obozie (co wymuszało grind) oraz pasków życia przeciwników (więc przewidywalny boss zajmował 1.5 minuty zamiast 1 minuty).
Na sam koniec, w 12h już byłem zmęczony i byłem tylko ciekaw ekranu końcowego, więc przerzuciłem na easy aby tylko tam dotrzeć. W zapasie itemy upgrade'ów których nie wykorzystałem, bo nie były nic warte, z questami, które dawały kolejne upgrade'y o które nie dbałem.
Straszna szkoda, bo koncepcja i grafika są super, ale rzygałem nią po 12h. Czuć sztuczne przedłużanie ubogiego pomysłu na gry. Stąd nie polecam.
Jeśli jednak się zdecydujesz, olej cały ten grind i ustaw easy. Prawdopodobnie wtedy jest jakieś 5-6h gameplayu co powinno być w miarę strawne.
Nieważne, jak słaby jesteś w gierkach komputerowych i tak na 100% lepiej poprowadzisz swój kult, niż jakakolwiek partia polityczna poprowadziłaby Polskę.
Kupiłem Cult of The Lamb
Zostałem złożony w ofierze dla szatana
Zmartwychwstałem
Zacząłem mordować wszystko na mojej drodze
Znalazłem spokojne miejsce i zacząłem budować mała osadę
Założyłem kult
Nowi wyznawcy zaczęli dołączać do mojego kultu
Kukt się powiększa
Zacznij składać ofiary z żywych istot by zadowolić szatana
Zaczyna się wieczór
Odpalam tą grę i miło spędzam czas
10/10
Jest ok, ale stoi w rozkroku, nie jest ani dobrym rogue-litem bo za krótko siedzi się w dungeonie, mało w nim strategii i różnorodności, ani nie jest dobrym village simem, bo nie ma systemu zarządzania grupą, robią co chcą, wiele jest repetytywnych czynności, które wykonuje się pojedynczo dla każdego wierzącego. Uważam, że system dobowy jest game killerem tej gry, bo można to było podzielić jak w Hadesie na wyprawę (na której obchodzi cię tylko dungeon) i zarządzanie wioską, zamiast tego nie możesz pójść na wyprawę bo masz timer wiary i głodu twojej wioski na karku, przez co lochy musisz speedrunować, a jak wrócisz do wioski i zaczniesz odprawiać rytuały, gotować jedzenie, budować, i zbierać surowce, zaraz okazuje się, że już noc, a o świcie na nowo odblokowują ci się te aktywności i po kilku godzinach gry zauważasz, że w tym rogue-likeu zamiast walczyć w dungeonach, większość czasu spędziłeś na wykonywaniu repetytywnych czynności w wiosce, której złożoność mechanik nie jest wystarczająca by zatrzymać na dłużej.
Składanie w ofierze? Jest!
Palenie kości wrogich kultów? Jest!
Słodka i niewinna owieczka? Jest!
S*anie w lesie? Jest!
Cult of the Lamb to mega oryginalny tytuł w gatunku rouglike’ów jak i również symulator zarządzania sektą. Wcielamy się tu w tytułowego baranka, który ma zostać złożony w ofierze, jednak dostaje drugą szansę, demoniczne moce i ma za zadanie stworzyć największą sektę świata. Sam pomysł zasługuje na oklaski i sprawdza się świetnie, trochę satyry, tony humoru i kontrowersyjna tematyka.
Rozgrywka jest podzielona na dwie części. W pierwszej w losowo generowanych lochach odbywamy starcia, gdzie zabijamy niewiernych heretyków, pozyskując przy tym nowych wyznawców i zbierając elementy na rozbudowę bazy. Druga część zabawy przypomina mi Don't Starve. Rozbudowujemy miejsce kultu, które stanowi naszą bazę, zbieramy potrzebne materiały i tak oto rozrasta się nasze imperium, sam interfejs też jest dosyć podobny do tego z DS. Jednak Cult of the Lamb jest w wielu elementach znacznie ciekawsze, możemy odprawić mszę, czy wysłać własnych misjonarzy, złożyć ofiarę i wiele innych. Dodatkowo trzeb dbać o wiarę naszych kultystów i ich żołądki, a nawet o higienę aby nie rozłożyła ich choroba. Nasi wyznawcy co mi się bardzo spodobało starzeją się, chorują i umierają, dodatkowo to my decydujemy o ich wyglądzie i imieniu. Nic nie przeszkadza w stworzeniu własnej wersji 12 apostołów!
Warstwa audio omawianej produkcji stanowi miłe zaskoczenie, udanie łączy klimatyczne kompozycje ze współczesnymi brzmieniami, a postacie porozumiewają się w rozumianym tylko przez siebie żargonie. Bajkowa grafika dopełnia absurdu całości. Całość jest tak przyjemna, że ciężko się oderwać od ekranu komputera.
W grze jest masa aktywności pobocznej, są to prośby od wyznawców, łowienie ryb, granie w kości, a główne cele jak walka i rozbudowa sekty cały czas nas czymś zaskakują. Nie sposób się nudzić. Dla mnie to po cichu kandydat na grę roku, w dobie remasterów, remake'ów jest to powiew świeżości jaki był nam potrzebny. Z całego czarnego serca, przebitego nożem do składania ofiar polecam :)
Ocena: 9/10!
+ humor;
+ kontrowersyjna tematyka;
+ masa przedmiotów i rytuałów;
+ prosta, aczkolwiek świetna oprawa;
+ przemyślana rozgrywka;
- jakie minusy?!
jak lubisz być ruchanym w dupę ta gra jest dla ciebie poprostu musisz na początku dać najtrudniejszy poziom gry i twoja przygoda będzie polegać na tym że za każdym razem gdy przegrasz wyprawę to twój kult będzie chory cała twoja wioska nie wierzy w ciebie(ja też w siebie nie wierze) jeszce jakiś skrzat opuści twój kult i zabierze ci 30 monet.
Polecam tą grę, ponieważ to jest jedyna gra w swoim rodzaju. Tutaj możesz zabić swojego poddanego pózniej możesz zrobić zmartwychwstanie swojego wiernego ożenić się z nim i zrobić dzieci po czym ponownie go zabić i ożenić się ze swoim dzieckiem + jak ci się nie podoba twoja żona możesz ją uwięzić dziękuje za przeczytanie mojej opini. Pozdrawiam.
Nie, nie, po prostu nie.
Cult of the Lamb to przepiękny tytuł. Jednocześnie słodki, ale także lovecraftowy i mroczny, ale zdecydowanie nie polecam, mimo, że skończyłem. Koncepcja - świeża i ciekawa, trochę słodko, trochę strasznie. Design graficzny - to co widać na screenach - po prostu urywa zadek.
I tyle.
Główny problem gry to to, że tam jest gameplayu na 1.5h. Jasne, co chwilę gra rzuca kość i odblokowuje nową chatkę, nową kosmetykę, czy nowy poziom broni, ale to nie zmienia rozgrywki w ogóle.
Ciekawa koncepcja, jak np. robienie obrządków jest fajna pierwsze kilka razy, ale nagle okazuje się że większość elementów w grze jest pętlą bez żadnego celu. Przykład bez spoilerów - jedną z ok. 50 kart zmieniających krucjatę jest karta, która daje pół serduszka życia. W późniejszej rozgrywce znajdziemy kartę która da 1 serduszko. Super, biorąc pod uwagę, że na krucjatach zaczynamy z 3-ma, a czasami udaje się dojść nawet do 7.
Bronie niby się leveluje, ale przeciwnicy skalują się razem z nimi, więc po 2-3h gry wszystko staje się mocno nużące. Nie powiem, świat jest ciekawy i jest ciśnienie aby sprawdzić co jest na końcu ale im dalej w las jest coraz gorzej. Przeciwnicy już nie dość tego, że mają charakter gąbki, to jeszcze sztucznie przedłużają poszczególne pokoje schodząc kilka sekund po tym jak został on oczyszczony.
Grę rozpocząłem na medium a później zmieniłem na hard, bo wydawała się banalna. Po pewnym czasie jak zauważyłem, że jedyne co to zmienia to szybkość spadania pasków wiary/głodu/higieny w obozie (co wymuszało grind) oraz pasków życia przeciwników (więc przewidywalny boss zajmował 1.5 minuty zamiast 1 minuty).
Na sam koniec, w 12h już byłem zmęczony i byłem tylko ciekaw ekranu końcowego, więc przerzuciłem na easy aby tylko tam dotrzeć. W zapasie itemy upgrade'ów których nie wykorzystałem, bo nie były nic warte, z questami, które dawały kolejne upgrade'y o które nie dbałem.
Straszna szkoda, bo koncepcja i grafika są super, ale rzygałem nią po 12h. Czuć sztuczne przedłużanie ubogiego pomysłu na gry. Stąd nie polecam.
Jeśli jednak się zdecydujesz, olej cały ten grind i ustaw easy. Prawdopodobnie wtedy jest jakieś 5-6h gameplayu co powinno być w miarę strawne.
Nieważne, jak słaby jesteś w gierkach komputerowych i tak na 100% lepiej poprowadzisz swój kult, niż jakakolwiek partia polityczna poprowadziłaby Polskę.
