Gra na początku daje efekt "WOOOW, tego szukałem!", mnie jako osobie, która kocha Terrarię (4k godzin) i Stardew (500 godzin) dała nadzieję na wielogodzinną zabawę. Z początku faktycznie czułem, że to to, ale im dalej w grę, tym bardziej miałem dosyć. Po paru godzinach wpada się w rutynę tworzenia ciągle tych warsztatów i kowadeł do każdej rudy (wtf), gra wręcz denerwuje kiedy najlepszy ekwipunek nie wystarcza do tego, by byle głupi mobek cię nie zabił na dwa strzały (a grałem tylko na trybie normalnym, to nie expert mode). Koszty przedmiotów często są przesadzone i zmuszają nas do grindu godzinami - zbieraj sobie po 300 każdej rudy. Jeśli lubisz takie rzeczy, to będziesz wniebowzięty. W przypadku bossów, to jest ich trochę, ale nie mają w sobie niczego, co czyniłoby walkę unikalną, satysfakcjonującą, wszystko jest jakieś nijakie. Ma się wrażenie, że brak tu pomysłu zarówno na wygląd, jak i mechanikę (przynajmniej w przypadku pierwszych bossów, bo dwaj tytani trochę się na szczęście różnią). Widać tu wiele zaczerpniętych mechanik z innych gier, jednak mam wrażenie, że większość nie do końca tu trybi lub nie trybi wcale. Mapa jest wielka (chociaż ułożenie biomów dość oryginalne), ale nie ma po co po niej łazić, fajnie że są jakieś oryginalne struktury ze znajdźkami, ale nie widzę sensu szukania ich dziesiątkami godzin, bo można iść dalej. System walki byłby okej, gdyby nie całkowity brak jakichkolwiek klatek nieśmiertelności i potem zdarza się sytuacja jak na nowym oceanicznym bossie, że 3 macki naraz zadają mi obrażenia rzędu 1200 (!). I co potem? A no, gra kara nas dość dosadnie, bo właśnie straciliśmy wszystkie itemy z ekwipunku i musimy biec te milion kratek, by je odzyskać, ale nawet nie mamy na to gwarancji, bo coś może po drodze znowu nas zoneshotować. Nieporozumieniem dla mnie także jest fakt, że niektórzy bossowie wymagają przywoływaczek, które kosztują w cholerę, a są jednorazowe. Czarę goryczy przelewa też to, że mała jest szansa, że danego bossa ubijemy za pierwszym razem, bo ataki są często nieprzewidywalne (oraz brak immunity frameów nie pomaga, więc trochę losowe te walki). By ubić Azeosa i Omorotha robiłem kopie zapasowe, a i tak ubiłem za 10 razem każdego z tych bossów i czułem się już mocno ztriggerowany. Nie tak to powinno hulać. Drzewka umiejętności wydawały się fajne i ciekawe, ale niestety też wymuszają na nas grind i to często bezsensowny, bo przykładowo tyle samo dostajemy expa do statystyki melee z machnięcia mieczem w slime'a, co w bossa. Cholernie długo się to wbija, wręcz nie ma co robić sobie nadziei na zdobycie najlepszych umiejętności z nich. Ścieżka dźwiękowa jest super, wzbudza pozytywne uczucia i nie jest natarczywa. Podsumowując: Core Keeper nie szanuje czasu grającego, a robi wszystko, by sztucznie go zmarnować. Gra próbuje robić dużo rzeczy i żadnej nie robi porządnie. Postęp w grze można popchać nawet daleko, ale mam wrażenie, że twórcy rozwijają go dalej w chory grind i w kółko zbieranie surowców zamiast zrobić choć jednego bossa porządnie, dodać jakiś arsenał broni do wyboru, zrobić coś z drzewkiem umiejętności. Przydałby się ogromny update Quality of Life, bo jest masa denerwujących rzeczy podczas gry. Jednak to dopiero alpha, a ja z chęcią wrócę gdy gra zacznie sprawiać przyjemność albo gdy będę chciał pograć ze znajomymi, bo wtedy ma to większy sens. Na razie czuję jedynie ulgę, że zakończyłem swój let's play z niej i ludzie już nie będą pytać kiedy go dokończę. Po prostu cieszę się, że mam to już za sobą, było ciężko. Za tę cenę tym bardziej nie mogę polecić.