Od początku mi się w Warframe źle grało. Samouczek, pierwsze misje, dużo biegania i strzelania. A właściwie czajenia się i strzelania, bo gdy tylko zaczynałem biegać i strzelać to robiło się bardzo źle. Sprawa wygląda tu bowiem tak, że albo się skradamy i pozostajemy niezauważeni, wykańczając nielicznych przeciwników zanim zdążą podnieść alarm, albo liczebność wrogów rośnie do poziomu tak wysokiego, że autentycznie brakuje nam amunicji do wykończenia ich wszystkich. A skradać się jest bardzo trudno, wręcz niemożliwe to jest, bo choć gra na takie zachowanie pozwala, to tak naprawdę nie została do tego zbytnio przystosowana. Ale próbowałem, próbowałem bardzo i długo. I ciągle mi nie wychodziło. Frustracja narastała, niechęć do Warframe też. A potem okazało się, że po prostu źle w tę grę grałem.Warframe w zasadzie nie ma fabuły. Ma w tle uniwersum, całkiem fajnie pomyślane zresztą, nic specjalnego ani oryginalnego, ale jest wystarczająco ciekawe. Otóż jest sobie przyszłość i jest sobie nasz biedny Układ Słoneczny. Biedny, bo został podbity i opanowany przez różne kosmiczne szumowiny, które panoszą się w nim teraz, jak u siebie w domu. Ale nic to, pomoc nadchodzi, w formie legendarnych wojowników tenno. W swoich futurystycznych zbrojach wkraczają do akcji i czego nie zastrzelą ze swoich karabinów i pistoletów, to zasieką bronią białą. Tenno to, całkiem niespodziewanie, my, gracze. I tyle, jeśli chodzi o fabułę i tło. Cała reszta scenariusza to konstelacje kolejnych misji, półlosowo generowanych w ramach zestawów związanych z ciałami niebieskimi w naszym Układzie Słonecznym. Zaliczenie jednej misji odblokowuje następną, zaliczenie zestawu daje dostęp do innych planet i tak dalej.W co tu gramy? W strzelanko-siekankę z widokiem z perspektywy trzeciej osoby i rozbudowanym elementami zbieracko-łowieckimi. Nasz bohater ma dwie spluwy i miecz oraz zestaw specjalnych umiejętności i zdolności, zależnych w dużej mierze od tego, jaki mamy rodzaj pancerza. Jeden dostajemy na początku, za darmo, wybrany z trzech dostępnych. Pozostałe trzeba sobie bez problemów kupić w sklepie, za ciężką gotówkę, bądź też mozolnie zbudować, znajdując najpierw potrzebne schematy i surowce. Niestety droga darmowego wojownika jest długa, wyboista i usiana powtarzaniem ciągle tych samych misji, żeby "wyfarmić" z nich potrzebny sprzęt. Zwłaszcza zaś wtedy, gdy ów wojownik, nieświadom panujących tutaj reguł, gra samotnie. A w Warframe nie gra się samotnie.Zrozumiałem to w momencie, gdy po siódmym podejściu do jednej z misji postanowiłem, że spróbuję zagrać w nią z innymi ludźmi, nie sam. Przełączyłem tryb z "solo" na "online" i okazało się, że Warframe to całkiem inna gra, niż na to wyglądało. Gdy grałem sam, było frustrująco, męcząco, powolnie. Kiepsko. A z ludźmi, nawet losowymi, bez komunikacji? Dynamicznie, wybuchowo, emocjonująco. Akcja non stop i to w miejscach, gdzie poprzednio musiałem się czaić jak tchórzofretka. No, niebo a ziemia. I nagle wszystko zaczęło nabierać sensu. Szkoda tylko, że planując samotne granie, wybrałem sobie pancerz, którego główną cechą jest czasowa niewidzialność. Niewidzialność to świetna sprawa gdy się skradamy, tyle że jest kompletnie nieprzydatna w grach kooperacyjnych, gdzie skradanie się nie ma sensu, bo cała nasza czwórka prze do przodu jak wściekłe lemingi. Lemingi uzbrojone po zęby i zostawiające za sobą śmierć, zniszczenie i stosy łusek. Gdybym widział, że tak się w to gra, to bym nie brał niewidzialnego pajaca, tylko coś dziko ofensywnego... No, ale jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma.Każdy pancerz awansuje na poziomy gdy z niego korzystamy, podobnie jak każda z naszych broni. Co ciekawe, bronie są autonomiczne, czyli możemy ich używać w każdym pancerzu, dowolnie je wymieniając. Im więcej poziomów, tym więcej miejsca na wstawienie modyfikacji - tak zwane mody stanowią tutaj podstawę łupów i choć nie są przedmiotami w ścisłym znaczeniu tego słowa, spełniają dokładnie taką samą rolę, jak przedmioty właśnie, które wypadają nam z wrogów w grach action-RPG, takich jak Diablo. Warframe jest bliskim kuzynem tego typu gier, inaczej widzianym, inaczej granym, lecz bazującym na tym samym pociągu do pasienia swojej postaci za pomocą coraz lepszych znalezisk. Mody występują w asortymencie bardzo szerokim i są przeznaczone dla każdego rodzaju sprzętu, oferując różne pasywne premie w stylu większej szansy na trafienie krytyczne czy dodatkowych obrażeń od żywiołów. Oczywiście, mody dzielą się na zwykłe, rzadkie, unikalne i tak dalej, a każdy można też wzmocnić, pompując go energią innych modów, jeśli mamy jakieś niepotrzebne. Ogólnie jest się czym bawić i polowanie na kolejne mody staje się główną siłą napędową naszej zabawy w Warframe, zupełnie tak jak gonienie za łupami w Diablo. Tyle, że tutaj mamy jeszcze szansę na zdobycie schematów nowych broni oraz pancerzy i surowców niezbędnych do zmontowania tychże według owych schematów. To daje motywację całkiem silną. Tak silną, że chce się powtarzać misje po kilka razy, tylko po to, by "wyfarmić" z nich potrzebny mod czy składnik.Łatwo jest powtarzać misje i nie nudzi się to szybko, bo tak naprawdę nie ma dwóch takich samych. Owszem, jedna konkretna będzie miała zawsze ten sam rodzaj przeciwników i ten sam cel - a tak swoją drogą, zróżnicowanie zadań jest tutaj całkiem spore, rodzajów misji jest naprawdę dużo - ale układ mapy będzie zawsze inny. I zawsze znajomy. To taki paradoks wynikający z tego, że mapy w misjach są generowane w sposób półlosowy. Pół, bo składają się ze stałych segmentów dopasowywanych do siebie w losowy sposób. Nie wiem, ile tych modułów jest w tym momencie w grze, pewnie grubo ponad sto, podzielonych na różnego rodzaju kategorie w stylu: statek kosmiczny, stacja badawcza, fabryka, kopalnia czy tam inne lodowe jaskinie. I do każdej misji generator bierze kilkanaście z nich, jednolitych tematycznie, łączy je w losowy sposób, umieszcza gdzieś metę, start i główny cel, a potem wpuszcza w to graczy. Genialne. Serio, genialne. Jasne, w miarę szybko zaznajomimy się z większością modułów, ale i tak za każdym razem mapa będzie inna, inaczej będziemy ją przemierzać, wrogowie będą w innych miejscach i tak dalej. Nawet w dokładnie tej samej misji, którą po wielokroć powtarzamy. Dzięki temu gra pozostaje świeża dłużej niż mogłoby się wydawać, że to możliwe.A nawet gdyby taka nie była, to pewnie i tak fajnie by się tłukło te potworki. Są tu kosmiczne zmutowane zombie, są zaawansowane roboty-mordercy, są też opancerzeni komandosi i oczywiście niezły wybór różnego rodzaju bossów. Gre oceniam na tak 8/10
