Gra z początku sprawiająca wrażenie udanego następcy serii i opatrzona ładną oprawą graficzną, piękną muzyką i ujmującym nastrojem, po kilkunastu (a może kilkudziesięciu) godzinach okazała w moim przypadku całe swoje bezduszne oblicze. Jest to po prostu kolejna żerująca na marce guano-gra-usługa której intencją jest wpędzić Cię jako gracza w spiralę płacenia mamony Greedzardowi.
Żałosne jest to, że nie da się w nią pograć w trybie offline, przez co bywa, że jesteś wystawiony na działanie paskudnych lagów w najmniej spodziewanym momencie, kiedy sekundy potrafią zadecydować o tym, czy Twoja postać przetrwa, czy zostanie zabita. Nie muszę chyba opisywać, jak wyjątkowo frustrujące jest to odczucie, gdy Twój build zostaje pogrzebany przez coś, co nie jest Twoją winą. Cały świat oraz przedmioty skalują się wraz z Twoimi postępami w zupełnie bezduszny i idiotyczny sposób. Słów mi brakuje na opisanie tego, jakimś śmieciowym produktem jest ta gra. Choć należy przyznać, że jest opakowana w wyjątkowo ładny błyszczący celofan i niejednego potrafi to zwieść (w tym i mnie). Natomiast ze względu na to, że ta gra ucieleśnia wszelkie patologiczne praktyki które drążą branżę rozgrywki elektronicznej, nie pozostaje mi nic innego jak wystawić jej negatywną opinię. Do chrzanu z takim graniem i z Greedzardem. Szkoda tylko artystów, którzy pracowali przy tej grze i wypiekli bądź co bądź smakowity kawałek ciasta, który oczywiście Greedzard musiał spaskudzić szprycując go sowicie swoimi antyludzkimi rozwiązaniami godzącymi w całą społeczność graczy takimi jak tryb always-online, mikrotransakcje, czy jakieś wydarzenia o ograniczonym czasie. Spójrzmy prawdzie w oczy, jako gracz Diablo IV nie jesteś człowiekiem dla Greedzarda, ale bydłem hodowlanym prowadzonym na postronku, którego jedynym celem jest służyć Greedzardowi do wytłaczania z niego kabzy. Nie wiem jak bardzo zaślepionym i ubezwłasnowolnionym trzeba być, żeby wystawić tej grze pozytywną opinię. Wybierzcie ludzkość, wybierzcie wolność i ciśnijcie kamieniem w stronę tego potwornego lewiatana. Wstańcie z kolan, okażcie swój sprzeciw wobec praktyk Greedzarda i odrzućcie ten ponury dyktat wyzyskiwania ludzi. Bezczelnością i grubą nieprzyzwoitością jest fakt, że Greedzard wycenił tę grę na 349.00 pln i ma czelność sięgać po więcej aż do całkowitej anihilacji zdolności płatniczej swoich konsumentów.
Suplement:
Mogę dodać jeszcze, że przeszedłem całą kampanię gry i z ulgą wygrzebałem się z tego bagna grindingu. Do 50 poziomu zdobywa się poziomy szybko i owocuje to zdobywaniem jakichś umiejętności postaci, a rozgrywka potrafi wtedy jeszcze sprawiać przyjemność ze względu na to, że dużo uwagi poświęcono żeby samo młócenie potworków było dopieszczone. Natomiast jak już Ci się opatrzy to bycie jednoosobowym Wasilijem Błochinem na usługach Greedzarda podczas kampanii, to moim zdaniem nie ma tutaj już czego szukać. Mogę dopisać do wad gry również generyczne małe i duże podziemia - gdzie aż nazbyt widać szwy, które je tworzą - np. masa jest takich piwnic, które z dwiema dużymi beczkami na końcu ściany, które się zakręcają w lewo, w stronę jednej dużej komnaty, gdzie trzeba kogoś naklepać. Naprawdę, to się robi tak generyczne jak fryty z McDonalda, chociaż nie wiem czy to akurat najtrafniejsze porównanie, bo w McDonaldzie chociaż wymieniają olej na którym te frytki smażą. W side-questach bez żenady podtykają Ci pod nos też zadania typu "zabij 15 kolczastych bestii". Dostawanie takich zadań kąsa w poślady równie mocno co razy tych nieszczęsnych stworzeń.
Aha, byłbym zapomniał, najmocniejsze fragmenty we fabule zdarzają się na samym początku. Potem gra sprowadza się do ganiania za jakimś alkoholikiem o imieniu Lorat z jednego punktu mapy na drugi, bo jak się z tym żulem spotkasz, to wybełkocze, że akurat macie się następnie spotkać jakieś 1000km stąd w jakimś Kaczymstanie z jakiegoś bliżej nieokreślonego powodu. Kiedy akurat nie uganiasz się za Loratem, to każą Ci dreptać za jakimś tłuściochem o aparycji murzyńskiego gangstera zwanym Donanem. A jeśli tego byłoby mało, to musisz niańczyć jakąś dziewczynkę z tornistrem o imieniu Neirela.
Całą kampanię wieńczy moment, gdy oczywiście robisz łupnia Lilit i jej inteligenckim i elokwentnym przyjaciołom i wyrzynasz w pień zastępy ich bezjajecznych demonów.
Gratulacje, naklepałeś Lilit, ale pozostało jeszcze wiele plugastwa do wyklikania, wybrańcze. Powiedz więc, zostaniesz wiernym niewolnikiem-klikaczem Greedzarda? Pamiętaj, taka okazja już nigdy się nie powtórzy! ;)
P.S. Nie wiem jaki algorytm mi otagował, że otrzymałem tę grę bezpłatnie, ale to się nie zgadza - gwoli ścisłości nabyłem tę grę na Battlenecie a na Steam ogrywałem tylko kawałek podczas darmowego okresu próbnego.
