>pierwsza gra w Stellaris >budujesz własną rase od zera robiąc z nich galaktycznych skurwoli >zaczynasz sobie w ładnym miescu >kolonizujesz sobie dwie okoliczne planety >spotykasz pierwszą rozwiniętą cywilizację >jakieś kurwa lewitujące kwiatki >mówią że są pacyfistami i chętnie zawrą z tobą sojusz >miej jako jedyne opcje odpowiedzi "rozjebiemy was", "jesteśmy lepsi" i "nie powstrzymacie nas" bo wybrałeś kurwa takie cechy swojej rasy >kwiatkom robi się smutno i rozpierdalają cie bo widzą w tobie zagrożenie dla całej galaktyki >10/10 chętnie zostanę wpierdolony przez pacyfistyczne kwiatki ponownie

Pierwsze wrażenia z ową grą

Tworzysz rasę panów a zarazem wojowniczych ksenofobów i każde spotkanie z inną rasą kończy się zamknięciem granic, po zdobyciu kilku układów okazuje się że z jednej strony sąsiadujesz z potężnym upadłym imperium które się izoluje od innych, a z drugiej strony sąsiadujesz z kolejnym potężnym upadłym imperium którzy są fanatykami religijnymi. Przez przypadek kolonizujesz ich święte miejsce ( ͡° ͜ʖ ͡°) Wypowiadają ci wojnę w celu ukarania herezji. Wszyscy doradcy sugerują ci poddanie się i oddanie kolonii, ale ty zbierasz swoją jakby się mogło wydawać potężną flotę złożoną z 20 statków i fortyfikujesz się w największej fortecy i czekasz. Okazało się że fanatycy religijni wykonali skok międzygwiezdny i już są na twoich prawowitych ziemiach. Dostałeś informację że baza gwiezdna została zniszczona a nie minęła nawet sekunda, próbujesz dowiedzieć się jaką mają siłę floty, ale ich już tam nie ma, okazuje się że są już w twoim ostatnim bastionie sprawiedliwości. Patrzysz na swoją flotę (siła bojowa 3k) i spoglądasz na flotę wybrańców BOGA (siła bojowa 100k) w ciągu ułamka sekundy tracisz wszystko co budowałeś przez 200 lat i patrzysz na upadek swojego imperium ze łzami w oczach. Zaczynasz kolejną rozgrywkę jako FANATYCY RELIGIJNI których zadaniem będzie zabijanie mutantów, palenie heretyków i oczyszczanie niewiernych ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Ocenka 10/10

Polecam

( ͡° ͜ʖ ͡°) Tą pierwszą rasą przewodził Abdolf Heitler ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Symulator Kosmicznych Zbrodni Wojennych.

Polecam ponieważ dzięki temu polubiłem zbrodnie wojenne.

To tylko moja opinia dla nie których mogą to być zalety ale dla mnie wypiszę tylko; minusy po powrocie to tej gry po 1 roku czasu: - zbyt długo rozgrywka(czasowo pochłania dużo czasu) - ostatnie zmiany rozbudowy planety i kolonizacji ( jakoś wcześniej jak widziałem co buduje było lepsze niż klikanie dzielnic i tyle) - meczy mnie walka na początku fajnie >> potem irytuje nie wiem rutyna gonienie w kółko floty, *** bez bram to lipa gdzieś dolecieć *** - gram obecnie z kolegą który pierwszy raz w to gram mam tak silną gospodarkę bo wszystkie 57 planety ręcznie rozbudowuje bo poprzednio jak grałem auto rozbudowa dała mi tylko minusy w gospodarce a to było jakiś 1 rok temu. - pomimo tak silnej gospodarki muszę co chwile wysyłać 100 000 tyś stopów koledze bo nie mam co z tym robić. - wiem na czym polega flota i z czego się składa ale jadę na auto budowaniu bo za dużo reszta mi pochłania czasu a szkoda bym podłubał sobie w tym. - w później rozgrywce mam tyle info w galaktyce ze przydało by się chociaż auto budowanie kopalni bądź stacji może taka funkcja jest nie wiem . - Zbyt rozbudowana gra z jednej strony fajnie super że mogę to i to zrobić ale na to czasu nie mam i dużo razy omijam a szkoda!! - na koniec polityka DLC !! zostawiam to bez komentarza.

STELLARIS hahahaha. Dlaczego się śmieję ??? Bo zjadłem właśnie ostatniego mojego wroga na śniadanko. Zaraz , zaraz co Ty wypisujesz za głupoty. No dobra. Rozpędziłem się za mocno. Moja kosmiczna hegemonia miała być tym razem przyjazna wobec innych, ale cóż jakoś nie wyszło. Chyba tkwi we mnie jakieś zło. Ale przecież nie czytacie tego z mojego powodu. Więc po przydługawym wstępie lecimy. Gra oferuje nam możliwość objęcia sterów świeżo powstającej cywilizacji kosmicznej. Zaczynamy od naszej ojczystej planetki i rozbudowujemy naszą cywilizacje. Do wyboru do koloru : ludzie ,roboty , grzybki , ptaszki , nekroidy i cała masa różnych ras. Ale nie to jest najważniejsze ale to co sobą reprezentują . Chcesz utworzyć rasę wojowniczą podporządkowującą sobie innych - proszę bardzo. Masz ochotę na pokojowe współistnienie proszę bardzo. Masz ochotę na Rydzykowe imperium da radę zrobić . Megakorporacja nic trudnego. Opcji jest mnóstwo. Co dalej - kolonizacja planet , teraformowanie planet , handel galaktyczny, budowa statków , nauka , wpływy w innych imperiach , rozbudowa planet , porozumienia handlowe i obronne, federacje , WOJNY i tak dalej i tak dalej można by napisać prawie książkę. Czy polecam? A jak myślicie po przegraniu 600 godzin ? Dodam że gra ma mnóstwo modów które zwiększają i tak już możliwości w tej grze ( więcej statków , więcej nauki , większe stacje kosmiczne itd.) Lubisz budować imperia - nie przeraża cię spore rozbudowanie gry ( ale wszystko jest w miarę zrozumiałe od początku) bierz myszkę w łapkę ;) i do dzieła . A ja wracam do podboju kolejnej cywilizacji, bo skończyło mi się jedzonko. Żegnam się z wami pozdrowieniem ARGGGGHHHHHHHHHHH.

Chyba powoli zaczynam łapać o co chodzi.

Gameplay - nice Balance - non existant AI - plays like a toaster Galactic community - bans me for commiting war crimes War crimes - still commited Money spent well

Lost my girlfrienf, my friends, my life BUT I conquer whole galaxy worth it

fajna gierka tylko calom wyplate starego trzeba wydac

Aż do aktualizacji 2.2 wszystko było normalne. Drogie DLC, puste mechaniki, bugi piętrzące się z aktualizacji na aktualizację. Rzeczy do których gracze gier Paradoxu przywykli. Jednak Le Guin jest kroplą która przelała czarę goryczy. Oprócz DLC które wnosi bardzo mało dostaliśmy aktualizację która zmienia prawie wszystko. To samo w sobie nie byłoby niczym dziwnym ani nieoczekiwanym, niektóre mechaniki wymagały gruntownej przebudowy. Obiecywano nam usprawnienie dotychczasowych mechanik i ograniczenie mikrozarządzania. Efekt jest dokładnie odwrotny. Sektory stały się potworem Frankensteina łączącym w sobie wszystko co najgorsze i czyniąc je właściwie bezużytecznymi. Nowy system populacji sprawia, że co kilka minut trzeba przeglądać wszystkie planety pojedyńczo i "doklikiwać" co podadnie. Państwa Maszyn zupełnie nie odnajdują się w nowym systemie planet i populacji a dotychczasowe megastruktury, a więc i dwa pełnopłatne DLC, można wyrzucić do kosza. Wymieniając problemy nie można nie wspomnieć o odwiecznym wrogu gier Paradoxu, a zwłaszcza w Stellaris, AI. Kiedyś sztuczna inteligencja była w najgorszym wypadku głupia, teraz jest zwyczajnie bezużyteczna. Państwa sterowanie przez komputer nie są w stanie same funkcjonować. Niech świadczy o tym że w przedpremierowej rozgrywce studia nie było sterowanych komputerowo państw, a kiedy jedno się już pojawiło to potrzebowało interwencji w przerwie między częściami. Nie pomaga fakt że w obecnym kodzie gry zwyczajnie brakuje niektórych fragmentów odpowiedzialnych między innymi za Kryzysy. A to tylko dane do których mamy dostęp jako użytkownicy. Optymalizacja o ile nigdy nie była wybitna to teraz między początkiem a późnym etapem gry prędkość spada o kilkaset procent a jeden dzień w grze może trwać nawet kilkanaście sekund. To jak narazie najgorsza wydajność ze wszystkich wersji gry. Nowa aktualizacja wypuszczona w stanie zwyczajnie niekompletnym, nie przetestowanym byle tylko zdążyć ze sprzedażą DLC przed świętami. Data wydania oznaczała też że dostaliśmy tylko napisany na kolanie hotfix i nic poza tym. Nie koniecznie wina za taki a nie inny stan gry leży po stronie Studia Paradox ale zdecydowanie jest dziełem chciwości wydawcy. Na stan obecny na prawdę nie polecam tej gry.

Stellaris to gra, w której możesz zostać kosmicznym grzybem, który postanawia zostać grzybem-cyborgiem, ale zanim to się stanie, atakuje go niebieskie coś z innego wymiaru.

fajna gierka kosmiczna ale sieja propagande bo kosmici nie istnieja wujek mi tak muwil. Nie podoba mi sie fakt ze jestem slaby nie polecam

Dobra gra niepolecam

⡿⠄⢀⣼⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣦⠞⠛⠁⠄⡼⣿⣿ ⣿⡇⠄⢸⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⠙⣦⠐⠠⡥⣿⣿ ⣿⡇⠄⣿⡿⢿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣾⣿⡔⠛⣿⣿ ⣿⡇⢰⢏⣤⣦⣤⣍⣉⣿⣿⣿⡟⢋⣁⣤⣤⣤⣈⢻⣿⣿⣿⣿⠚⣯⡄⣿⣿ ⣿⡇⣾⣿⣉⣀⣠⠅⠄⣽⣿⣿⣇⠈⢈⣉⣩⣐⡙⢿⣿⣿⣿⣿⠤⢿⢱⣿⣿ ⣿⠁⣿⣿⣿⣿⣿⣦⣾⣿⣿⣿⣿⣷⣤⣽⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣷⣦⠾⣿⣿ ⡏⢠⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⠻⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⢿⡇⣿⣿ ⣧⢾⣿⣿⣿⣿⣿⣾⣯⣽⣋⠽⢭⣽⣤⡘⢿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⠄⣿⣿⣿ ⣿⣿⣿⣿⣿⣿⠿⠩⣭⣽⠁⢣⢿⣯⡉⣿⡶⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿ ⣿⣿⣿⣿⠿⠁⠄⠈⠋⠈⠄⡈⠁⠒⠌⠊⣃⠹⣿⣿⣿⣿⣿⣏⣻⣿⣿⣿⣿ ⣿⣿⣿⣷⣶⣤⣤⣶⣿⣿⣿⡿⣿⣷⣤⣄⣤⣠⣼⣿⣿⣿⣿⡟⣿⣿⣿⣿⣿ ⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣶⣾⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⡁⠸⣿⣿⣿⣿ ⣿⣿⡿⠉⠻⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⠿⣷⣿⣿⣿⣿⣿ ⡿⠛⠄⠄⠄⠙⢿⣷⣿⣭⣤⣬⡁⢉⣻⣿⣿⣿⣿⣿⣿⡟⠄⠹⣿⣿⣿⣿⣿ mogę prześladować mniejszości etniczne

Oczywiście, że polecam tę grę. Muzyka w Stellaris to poezja. A poezja to emocje. A emocje to człowieczeństwo. Kontrolowanie emocji zaś, to sztuka. Sztuka wyboru. Wybierz właściwie, a będziesz doceniony. Amen.

Witamy w kosmosie, gdzie wszyscy chcą cię przerobić na jedzenie lub kredyty.

Stellaris, czyli Symulator Kosmicznego Imperium. Słowem wstępu: Swoją recenzję przeznaczam graczom którzy wiedzą czym jest 4X i grali już w tytuły z tego gatunku. Steam ma ograniczony limit i w zasadzie pełne opisanie tej gry jest niemal niemożliwe, więc piszę ile wejdzie... Stellaris posiada unikalne rozwiązania, których nie spotakmy w innych znanych nam grach 4X. W zasadzie to je opiszę, bo rzeczy takie jak: podbijanie planet, badania, własne konstukcje okrętów - to rzeczy standardowe i kto by się tym interesował?:P Ale o badaniach wspomnę tyle że jednocześnie równolegle prowadzimy 3: fizyczne, socjologiczne oraz techniczne. PLANETY I SEKTORY. Pierwszą rzeczą na jaką nowy gracz zwróci uwagę to maksymalna ilość posiadanych planet. 5. Serio! Możemy ich mieć 10 (wybierając odpowiedni ustrój) ale na 95% będziesz miał ich na początku 5. W trakcie gry, pewne badania będą zwiększać nam tą ilość, ale napewno zawsze będzie to dla nas za mało. Poczułem lekkie zniechęcenie z początku, ale wynikało ono z mojej niewiedzy. Bowiem w grze istnieje takie pojęcie jak SEKTOR(Y) które późno poznałem... I jest ono powiązane sciśle z mechaniką gry, która jest głęboka oraz dość ciekawa i trzeba jej dać szansę. Ale wróćmy do owych sektorów. Możesz posiadać pewną ich ilośc (nie brakuje ich). Jak opisać sektor? - Jeżeli Polska to Imperium, - to województwa to sekroty, - gminy to układy słoneczne, - a miasta to planety. (Ale niewiele miast jest kolonizowalnych). Włączając układ(y) w sektor tracisz bezpośrednią kontrolę nad rozwojem planet (nie możesz budować NA planetach, oraz wykonywać kilku operacji na populacjach) - rozwojem planet(ą) zajmuje się od teraz SI. Ty "tylko" decydujesz o tym z jakim nastawieniem dany sektor ma działać oraz wybierasz pewne rzeczy które może/nie może robić. Masz pewien wpływ, oraz wciąż możesz na tych planetach swobodnie budować flotę. To rozwiązanie może się z początku nie podobać wielu graczom, ale zaufajcie mi - jest ono związane z (ciekawą) mechaniką gry - ale o tym poźniej. ETYKA. Włączając Stellaris, wybieram nową grę, i teraz mogę wybrać istniejące już impierum... albo stworzyć własne, co uczyniam, bo to tygryski lubią najbardziej... Tworzenie imperium, to z 15 kroków takich jak wybór nazwy imperium, wygląd rasy, rodzaj planety macierzystej, bla bla bla... Coś jak w Space Empires. Ale 2 kroki są tam bardzo ważne, ale nowy gracz o tym nie może wiedzieć. Jednym z nich jest wybór ETYKI oraz następnie USTROJU. Czym jest Etyka? I tu pojawia się ważny i mocny aspekt gry Stellaris. Bowiem Etyka to główna mechanika gry - na niej opiera się wszystko. Szkoda że nie jest to wyróżnione w ekranie tworzenia imperium :(. Dla przykładu i wyjaśnienia: mamy 4 żywioły. Woda vs Ogień. Powietrze vs Ziemia. I teraz sobie wyobraź że żywiołów jest nie cztery a osiem, rozmieść je na okręgu, tak aby te przeciwne były na przeciwko siebie i zmień im nazwy :D. - Na dole: pokojowość, na górze: wojowniczość. - Po lewej: kolektywizm (dobro wspólne), po drugiej lewej: indywidualizm (dobro jednostki) - materializm vs duchowość - ksenofillia (zamiłowanie do obcych ras) vs ksenofobia (strach przed obcymi). Każde z tych ośmiu etyk ma 2 poziomy (lvl 2 ma przedrostek "Fanatyczna" i daje 3x większe bonusy niż ten bez przedrostka). Masz 3 punkty do rozdania Tworząc Rasę-Imperium. Wybierasz 2 etyki (ew. 3 na 1 lvl ?!?). Nie możesz wybrać przeciwnych sobie etyk (np. wojowniczość i pokojowość jednocześnie). Ten wybór ma wpływ zarówno na Twoją populację (w sęsie "pojedyńcze" ludziki mieszkające w Twoim imperium, bowiem te przekonania to też ich przekonania) jak i Twoje imperium w sęsie dyplomatycznym >>ORAZ NA TWÓJ STYL GRY<<. DYPLOMACJA. Wcześniej czy później napotkasz inne imperia na swej drodze. Każde imperium wględem Ciebie posiada 2 "paski" (Jest to gra stworzona typowo na Singe Playera, w multi ten sytem nie miałby (chyba) sensu). Te 2 paski to Opinia (główny) i zaufanie (poboczny). Opinia to aktualna... opinia innego imperium o nas. Wpływają na nie inne czynniki. Podstawowym czynnikiem jest nasza i ich etyka. Jeżeli mamy takie same, to startowa opinia jest większa, jeżeli nasze etyki są przeciwne... to mamy startowy minus... Jeżeli posiadamy wspólnych przyjaciół/wrogów to opinia jest lepsza. A jak nasz przyjaciel jest ich wrogiem lub odwrotnie to znowu na minus... itd. Zaufanie natomiast jest długodystansową opinią (0 lub więcej) która zwiększa Opinię. Mając z innym imperium umowę naukową, pakt o nieagresji, pakt obronny czy sojusz to powoli z czasem rośnie nam zaufanie (od 0.1 - 2 miesięcznie, limit ok. 100). POPULACJA IMPERIUM. Mieszkańcy naszego imperium są również ważnym czynnikiem gry. A ich rola jest unikalna w stosunku do innych gier 4X. Ale dopiero później, na początku ten najważniejszy element gry nie ujawnia się. Przyrost populacji na planetach i ich przydzielanie do segmentów (których jest max 25) jest niemal identyczny jak w Ciwilizacji I-V. Z pewną różnicą. Tutaj każda pojedyńcza populacja na segmencie ma 3 główne cechy: 1) Zadowolenie - o tym za chwilkę, 2) Etyka - czyli 2 z 8 "zywiołów" tak samo jak ma imperium. To ona pośrednio wpływa na zadowolenie. 3) Zmiana Etyki - wartość procentowa na + lub - która mówi o tym czy dana populaca w dłuuuuugim terminie ma szansę zminić swoją etykę na taką samą, jaką ma imperium (-) lub inną (+). Ogólnie: im dalej od stolicy, tym większa szansa na zmane etyki na Twoją niekorzyść. Twoja populacja startuje z Etyką Twojego imperium (powiedzmy) i jest zadowolona, ale ta podbita ma z reguły nie pasującą Etykę i to głównie ona kurna stanowi problemy... POPULACJA IMPERIUM - FRAKCJE. ...Ta mniej zadowolona część populacji naszego imperium - oprócz że jest mniej produktywna - to zaczyna tworzyć albo dołączać do Frakcji. To jest ten ujawniający się poźniej element. Czym jest Frakcja? Jeżeli Imperium to Nazistowskie Niemcy, to Frakcja jest wyzwoleńczą grupą z getta która planuje rozwalić budynek, albo wyzwolić miasto (w sęsie planetę:P) bądź nawet cały sektor! Po podbiciu nowych planet na której zamieszukją inne gatunki (populacja innych Imperiów) mamy gwarantowane że ta populacja zacznie tworzyć Frakcje. Im gorsze ich zadowolenie, tym więcej osób do danej frakcji dołączy i tym większa szansa na wzrost "wqrwu" (pasek od 0 - 100) i tym agresywniejsze działania podejmuje frakcja. Ładnie to opisuję, ale to b. prosty (relatywnie) mechanizm - jednak fajny i przy złej polityce/gospodarce dający po dupie. Możemy szykanować wybrane frakcje (redukować ich wqrw) ale nie ma nic za darmo i to tylko tymczasowe rozwiązanie... Co z taką populacją zrobić na dłuższą metę? - Możemy ją zniewolić (chyba że mamy ksenofillie bądź indywidualizmy - to nie możemy, bo przekonania zabraniają), chociaż niewolnicy są również sami w sobie frakcją, to są mniej problematyczni i bardziej wydajni niż niezadowolene wolne istoty. - Możeby ją wybić (dostępna tylko dla ksenofobówi kolektywizmu, bo dla nich to przecież nic złego). Jednak prawie cała galaktyka nieco pogniewa się na nas długoterminowo, oraz wszystkie nasze populacje (te nie ksenfobiczne / nie kolektywistyczne) - Albo możemy wpłynąć (obniżyć) poziom zmiany etyki na ujemny i czekać aż dane populację zmienią etykę na zgodną z naszym imperium co w konsekwencji poprawi ich poziom zadowolenia, efektywność i wyeliminuje problematycznośc. Poza tradycyjną wojną z innymi imperiami, niemal cały czas towarzyszy nam mała wewnętrzna wojna z rosnącym własnym imperium. Jest to nieco inne spojrzenie na grę 4X. Stabilna eXpansja, dyplomacja, zarządzanie (dbanie?) o społeczeństo, o ekonomię oraz o siłę militarną.

I've lost a girlfiend because of this game. It's worth it - but not worth to ruin dating life. Don't make my mistake.

Widziałem jak grajom, pograłem i groć będę. Rzecz jest niesłychana, gdyż podbijając kosmos czujesz ekscytację, niczym Juliusz Cezar imperium przyszłości (nie mylić z Sizar). Mógłbym powiedzieć, że gra ma za każdym razem inny odcień, sięgając po myszkę odkrywasz kolejne ukryte dno. Studnia która jest głęboka i nie można wzrokiem sięgnąć ukrytej w mroku tafli wody. Myślisz czasami, że marnotrawisz życie na głupoty, zamiast zrobić coś pożytecznego. Tak, ta gra da ci właśnie poczucie, że zmarnowałeś dziesiątki godzin na głupoty, odstawiając dziewczynę, żonę czy kochankę na dalszy plan. Uświadamiasz sobie, że idziesz do pracy niewyspany i nieogolony z pełnym pęcherzem i jelitem, gdyż na nic nie było czasu. Choć gra wydaje się momentami flegmatyczna mnogość akcji i wydarzeń jest niczym w dobrym filmie z Arnoldem lat 90. Myślisz, że w życiu wszystko się tobie udało, to się mylisz – zacznij grę na najwyższym poziomie trudności, a ogarnie ciebie mnogość złości i natręctw

Kolejna dojna krowa Paradoxu. Wydają zalążek gry, a potem nieprzerwany ciąg zbyt drogich DLC, które wnoszą do gry zbyt mało jak za ich cenę. Kupując samą podstawkę dostajesz raptem przedsm.ak tego co możesz otrzymać w DLC, ale aby to otrzymać musisz dopłacić kilka razy tyle. I tak z każdą ich grą jest - czy to Hearts of Iron czy Europa Universalis, czy nawet Cities Skylines. Wystarczy popatrzeć ile kosztują do nich wszystkie DLC. Naprawdę chcemy płacić kilkaset złotych za grę? Podstawka sama w sobie jest bardzo uboga i aż trudno nazywać to strategią, raczej jest zwykłym klikaczem, w którym obserwujemy co się dzieje i mamy znikomy wpływ na to. Jestem srogo zawiedziony głębią strategiczną tej gry, a nie mam ochoty dopłacać 200zł aby tę głębię w ogóle zobaczyć. Podstawowa gra to jest śmiech na sali, a nie strategia - wymięka nawet przy Civilization, w której już o wiele szerszy aspekt strategiczny uświadczymy. I już nawet mi się nie chce zagłębiać w szczegóły co i jak, a po prostu jestem zniesmaczony polityką Paradoxu i ich dojeniem klientów niekończącymi się dodatkami. Oczywiście banda fanboyów potulnie daje się doić i jeszcze się cieszą, ale ja nie mam zamiaru i nie będę wspierał takiego modelu biznesowego. Co to za chore czasy aby wydawali jako podstawki wersje beta, a potem dodawali kolejne funkcje, które powinny być w grze od początku, jako DLC. Trzeba takim pazernym firmom mówić STOP i swoje pieniądze lokować w bardziej ukończonych produkcjach. Tak więc odradzam i samą grę ze względu na jej słabą grywalność, a także i wydawcę za swą pazerność i antykonsumenckie praktyki biznesowe. Nie mam ochoty obudzić się w czasach gdy wszystkie gry będą wydawane w ten sposób, a to się robi niestety powoli popularne.

>Zrobiłem flote >myślałem że jestem gotowy >wypowiedziałem wojne >zniszczyłem wrogi kosmoport >zaczołem podbijać planete >przeciwnik wyskoczył dwa razy lepszą flotą i wyjebał mi wszystkie kopalnie >zostałem przymuszony przez bot-a do poddania się >potem zawarł sojusz z innym bot-em >postanowiłem że już świat przegrany i go usunołem 10/10 - poczekam na niszczyciele

w ta skorwiaqwla gre nie idzie grac bo sie wiesza i spowalnia do takiego stopnia ze nic nie idzie zrobic ,pierdolona gra paradoxu ,ostatni raz kupeje gre od zniewiescialych szwedow!!

Pokłóciłem się z żoną bo nie odebrałem jej z pracy... Przecież piraci buszowali po jednym z moich systemów niszcząc każdą moją stacje... 2 kłótnia zaczęła się gdy na jednej z kolonii brakowało pożywienia a ja miałem jechać po zakupy... pfff ale największa awantura pojawiła się gdy dowiedziała się że w grze jest aktywna pauza................. POLECAM jeśli chcesz zerwać z dziewczyną pokłócić się z żoną lub zapominać o całym szarym świecie. THANKS PARADOX <3

Małe jaszczurki grożą ci ludobójstwem 10/10